زيارت جامعه كبيره يادگاري از امام هادي(ع)

فردا سوم رجب مصادف با سالروز شهادت امام علي النقي(ع) است، امامي كه به ابوالحسن ثالث نيز معروف است و در نيمه ذيحجه سال 212 در اطراف مدينه ديده به جهان گشود و دوران زندگي آن حضرت با چند تن از خلفاي بني عباس به نام هاي معتصم، واثق، متوكّل، منتصر، مستعين و معتز معاصر بود.

دوران امامت آن حضرت از سال 220 تا 254 بود و زندگي امام علي النقي (ع) سرشار از پايداري در راه حق و عدم تزلزل در حوادث پرتلاطم روزگارش بوده است.

متوكل عباسي بر آزار و شكستن حرمت امام علي النقي(ع) اصرار فراوان داشت و در آن دوران ظلم و بي احترامي را در حق آن حضرت به اوج خود رسانده بود؛ امامي كه به اعتراف همه راويان از دانش بي نظير الهي برخوردار و داناترين مردم به معارف بلند الهي و قرآني و نيز در زمينه اخلاق و سلوك الهي، در عصر خود بوده است .

از سويي ديگر بسياري از خلفاي جور نمي توانستند علاقه و احترام امت اسلامي به اهل بيت (ع) را تحمل كنند؛ از اين رو كينه ايشان را به دل داشتند و عليه آن حضرت تبليغ و اقدام مي كردند.

سرانجام امام هادي(ع) در زمان خلافت معتز مسموم شدند و در سوم جماد الثاني سال 254 هجري بنا به برخي روايات در سن 42 سالگي به شهادت رسيدند و شهر سامرا به سبب وجود آن حضرت، زيارتگاه شيعيان و دوستداران اهل بيت عصمت و طهارت شد.

يكي از بهترين منابع شناخت و معرفت ائمه معصومين(ع) زيارت جامعه كبيره است، زيارتي كه سفارش شده در بارگاه هر يك از ائمه هدايت(ع)، با آن توسل جسته و ضمن آشنايي با معارف ناب امامت، دل هاي خود را نوراني كنيم.

امام هادي(ع) در زيارت جامعه كبيره، ائمه اطهار را با جلوه‌هاي گوناگون مطرح ساخته تا آدمي ابعاد مختلف وجودي اين معصومين را شناخته و سيره آنان را الگوي خود قرار دهد و مي توان گفت زيارت جامعه، يك دوره امام شناسي براي شيعيان است.

زيارت جامعه كبيره، بسان سيل از كوهسار وجود هادي امت، حضرت علي النقي (ع) سرازير شده و در آن در پوشش بيان فضائل انسان كامل، معارف عميق توحيدي و ولايي، مطرح شده است.

زيارت‌نامه‌هايي كه در كتاب هاي دعا از آنها به عنوان زيارت جامعه ذكر مي شود، مضاميني هستنند كه به وسيله آنها مي‌توان همه ائمه هدي(ع) را زيارت كرد. شايد علت ديگر اين وجه نام‌گذاري، تصوير نسبتاً جامعي است كه در اين زيارت‌ها از ائمه (ع) ارائه شده است.

شخصي به نام موسي بن عبدالله نخعي از امام هادي (ع) خواست تا زيارتي با بلاغت كامل به او آموزش دهد كه هر گاه در صدد زيارت يكي از ائمه برآمد، از آن طريق باشد. آنگاه امام هادي(ع) اين زيارت را بيان كردند.

ابن شهر آشوب مي گويد: امام هادي(ع) خوش‌خوترين و راستگوترينِ افراد بود. كسي كه او را از نزديك مي‌ديد، مليح‌ترين افراد را ديده بود و اگر از دور اوصاف او را مي‌شنيد، اوصاف كامل‌ترين فرد را شنيده بود. هرگاه در حضور او خاموش بودي، هيبت و شكوه او تو را فرا مي‌گرفت و هرگاه اراده سخن مي‌كردي عظمتش بر تو مستولي مي‌شد.

فراهنگ(2)**1003**1569